ارتودنسی نامرئی چیست؟

ارتودنسی نامرئی از ملاحظات خاص ارتودنسی بزرگسالان است. دستگاههای ارتودنسی ثابت بصورت رایج از جنس فلزی ( استنلس استیل ) هستند. موقعیت شغلی یا اجتماعی حساس بعضی اشخاص مانند هنرپیشه ها، باعث شده که آنها خواهان ارتودنسی با دستگاههای ارتودنسی نامریی باشند که دیده نشود. تکنیکهایی که تحت عنوان ارتودنسی نامریی ( Invisible) معرفی شده اند، بصورت ارتودنسی نامرئی ثابت یا ارتودنسی نامرئی متحرک هستند و به سه گروه تقسیم می شوند:

1- براکتهای شفاف : نوعی دستگاه ارتودنسی ثابت هستند. این براکتها معمولاً از جنس سرامیک هستند و کمتر از براکتهای فلزی دیده می شوند و رایجترین سیستم ارتودنسی نامرئی هستند اما مشکلاتی هم دارند. اندازه این براکتها بزرگتر است و نیاز به مراقبت و بهداشت دهان دقیق تری دارند. کار کردن و برداشتن این براکتها از روی دندان توسط متخصص ارتودنسی با دشواریهایی همراه است. احتمال شکستن آنها وجود دارد و نسبت به براکتهای فلزی قیمت بالاتری دارند. مراحل درمان با آن مشابه ارتودنسی ثابت متداول است و نتایج درمان خوب و موفقیت آمیز است.

2- پلاکهای متحرک شفاف (Clear Plastic Appliance) :

این سیستم ارتودنسی نامرئی با پلاکهای ارتودنسی متحرک نسبت به دستگاه ارتودنسی ثابت قابلیت محدودتری دارد و بعضی حرکات دندان را نمی تواند بصورت قابل پیش بینی انجام دهد. هر پلاک می تواند دندان ها را مختصری حرکت بدهد (هر پلاک حدود 0.25 میلیمتر ). این پلاکهای متحرک به دو روش ساخته می شوند :

1) پلاکهای Essix : روی قالب گچی دندان ها با دست تغییراتی داده شده و پلاک ساخته می شود. عملکرد آن دقیق نیست و می تواند بهم ریختگی مختصر دندانها را اصلاح کند.

2) سیستم Invisalign : تکنولوژی یک شرکت آمریکایی است که توسط شرکتهای دیگری هم ارائه شده است. بطور خلاصه کامپیوتر روند مراحل درمان را شبیه سازی می کند و یکسری پلاک روی قالبهایی ساخته می شوند که حاصل پرینت سه بعدی مراحل درمان ارتودنسی می باشند. هزینه ارتودنسی نامرئی با این تکنیک بسیار بالاست و نیازمند پروسه های لابراتواری گران قیمت و پیچیده است که سابقاً در ایران وجود نداشت اما در حال حاضر چند لابراتوار ارتودنسی نامرئی در تهران وجود دارد. از نقاط ضعف ارتودنسی نامرئی متحرک وابستگی به همکاری بیمار است. طبق ادعای شرکتها این سیستم می تواند بهترین نتایج را حتی بهتر از ارتودنسی ثابت ایجاد کند.

3- ارتودنسی لینگوال: به ارتودنسی زبانی یا ارتودنسی از پشت دندان معروف است. در این سیستم ارتودنسی نامرئی دستگاه ارتودنسی ثابت پشت دندان ها یعنی در مجاورت زبان قرار داده می شود. این روش دارای مشکلاتی است از جمله اینکه ممکن است برای بیمار راحت نباشد و با زبان هنگام صحبت و غذا خوردن تداخل کند. رعایت بهداشت دندان ها مشکلتر است. برای هر بیمار باید بصورت اختصاصی ساخته شود که هزینه آن بالاست. برای متخصص ارتودنسی هم کار کردن با آن دشوار است و همه موارد با آن قابل درمان نیست. در مجموع استفاده از آن محدود است و اغلب ارتودنتیست ها تمایل به کار با این سیستم ندارند. بهترین کار انتخاب موارد مناسب برای درمان با این سیستم ارتودنسی نامریی از پشت دندان است.