از آنجائیکه دامنه‌ی انواع درمان‌های ارتودنسی وسیع است هزینه‌های مربوطه به ارتودنسی نیز به همان اندازه متفاوت می‌باشد. بدین ترتیب نوع درمان ارتودنسی در تعیین هزینه ارتودنسی بسیار تاثیر گذار است. فاکتور دیگر در تعیین هزینه درمان ارتودنسی، پزشک درمان کننده می‌باشد. متاسفانه مشاهده شده که همکاران دندانپزشک عمومی بدون دارا بودن تخصص لازم اقدام به انجام درمان‌هایی با هزینه‌های پایین‌تر می‌نمایند که طبیعتا از کیفیت پایین‌تری برخوردارند و حتی امکان بروز صدمات جبران‌ناپذیر به دندان‌ها و بافت‌های اطراف نیز وجود دارد.

لازم به یادآوری است که به دلیل طولانی بودن زمان اکثر درمان‌های ارتودنسی امکان پرداخت هزینه به‌صورت مرحله‌ای و در طول زمان همواره فراهم است که این امر موجب کاهش دشواری پرداخت برای بیماران می‌گردد. همچنین بسیاری از بیمه‌ها نیز به مقادیر متفاوت در تامین هزینه درمان ارتودنسی مشارکت می‌نمایند.

سن مناسب برای انجام درمان ارتودنسی بسته به نوع ناهنجاری بیمار متفاوت است مثلا در موارد نادری مثل تنگی فک بالا و یا ناهنجاری‌های مادرزادی مانند شکاف‌ها ممکن است درمان ارتودنسی در سنین زیر شش سال ضروری باشد و یا درمان‌های تغییر رشد (Growth Modification) عمدتا در ابتدای بلوغ و همزمان با جهش رشدی بیمار صورت می‌گیرند و هم‌چنین درمان‌های مربوط به مرتب نمودن دندان‌های دائمی بیشتر بلافاصله پس از رویش دندان‌های دائمی (حدودا 12 سالگی) انجام می‌شوند البته در صورت وجود ناهنجاری‌های اسکلتی شدید ممکن است این درمان‌ها نیز تا انتهای رشد فعال بیمار به تعویق بیفتند.

بدین ترتیب باور کلی و عمومی بر اینکه سن انجام ارتودنسی در حدود 12 سال و یا 18 سال (پس از اتمام رشد) است دقیق و درست نبوده و بسته به نوع ناهنجاری و بر اساس تشخیص پزشک متخصص ارتودنسی تعیین می‌گردد ولی به عنوان یک چهارچوب کلی می‌توان گفت که درصورت عدم وجود ناهنجاری‌های مادرزادی خاص سن مناسب برای معاینه اولیه توسط متخصص ارتودنسی حوالی 6 سالگی (همزمان با شروع رویش دندان‌های دائمی یا ابتدای دوره دندانی مختلط یا Mixed Dentition) می‌باشد. در این زمان در صورت وجود هر گونه اشکالی و بر اساس تشخیص متخصص برنامه‌ریزی لازم برای انجام هر اقدام ضروری توسط پزشک انجام می‌گیرد. لازم به ذکر است که درمان ارتودنسی با افزایش سن غیر ممکن نمی‌گردد.