مقدمه: اپولیس فیشوراتوم اغلب به عنوان یک نتیجه از یک پروتز اتصالات ضعیف تشکیل شده است. درمان معمول برای این بافت هایپر پلاستیک فیبر است که به آن مالیات غیر مستقیم با استفاده از یک چاقوی کوچک جراحی و برای بستن زخم های مستمر یا بخیه ها قطع است. افزایش استفاده از لیزر در دندانپزشکی نیز شامل استفاده از دی اکسید کربن (CO2) لیزر به جای جراحی جراحی در جراحی بافت نرم است. هدف از این مطالعه بررسی امکان سنجی استفاده از لیزر CO2 در محل چاقوی جراحی در درمان جراحی اپولیس فیشوراتوم.
روشها: در این پژوهش کارآزمایی بالینی (کد IRCT: IRCT2016071124969N2)، 19 بیمار مبتلا به اپولیس fissuratums تقریبا متقارن در قسمت قدامی فک انتخاب شدند. بافت هایپر پلاستیک به طور مساوی به دو بخش در هر بیمار تقسیم شد. یک بخش به صورت تصادفی انتخاب شد و برش لیزر CO2 و بخش دیگر توسط یک چاقوی کوچک جراحی جراحی. زخم ایجاد شده توسط چاقوی جراحی توسط تعداد مناسب از بخیه قطع بسته شد. مدت زمان جراحی و خونریزی و همچنین عمق وستیبول، دوباره بافت پوششی و ادم در هر دو بخش اشاره کرد و پس از 7 و 14 روز بعد از عمل ثبت شد.
یافته ها: زمان عمل جراحی و میزان خونریزی در حین عمل جراحی در بخش لیزر کمتر و عمق وستیبول بیش از بخش چاقوی جراحی جراحی (P <0.05). زخم چاقوی جراحی جراحی در روز هفتم شفا به طور قابل توجهی بهتر از بخش تحت درمان با لیزر CO2 (P <0.05). زخم در هر دو بخش به طور مشابه در روز 14 و تفاوت آماری شفا مشاهده شد. حضور ادم نیز در هر دو طرف پس از 7 و 14 پس از عمل برابر بود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان نتیجه گرفت که استفاده از لیزر CO2 ممکن است در زمان جراحی کمتر، خونریزی کمتر در حین عمل جراحی، عمق دهلیزی بیشتر، بهتر دوباره اپیتلیوم از زخم و کمتر نیاز به بخیه زدن است. لیزر CO2 ممکن است یک روش بالینی ارجح برای درمان جراحی اپولیس فیشوراتوم.
کلمات کلیدی: فیشوراتوم؛ لیزر CO2. تیغه.

برای دانلود مقاله اینجا کلیک کنید.